Ιδρωμένος, Ανδρέας

I

(Κέρκυρα 1853 – 1917). Νομικός και συγγραφέας. Έγραψε πολλά ιστορικά και νομικά έργα. Τα σπουδαιότερα από αυτά τιτλοφορούνται Συνοπτική ιστορία της Κέρκυρας (1895), Ιωάννης Καποδίστριας (1900) και Το σύνταγμα της Ελλάδας μετάερμηνείας αυτού (1908).

II

(Πάργα 1764 – Κέρκυρα 1843). Λόγιος, ιερέας και δάσκαλος. Μετά τη μαθητεία του κοντά στον θείο του Ακάκιο Δέλτα και στον λόγιο μοναχό Αγάπιο Λεονάρδο, ο Ι. επιδόθηκε στη μελέτη των Ελλήνων κλασικών. Κατόρθωσε έτσι να αποκτήσει μεγάλη φιλολογική μόρφωση. Διορίστηκε αρχικά αρχειοφύλακας της Πάργας και αργότερα διευθυντής του εκεί κοινοτικού σχολείου. Είχε βοηθό τον Χριστόφορο Περραιβό, ο οποίος τον μύησε στα επαναστατικά σχέδια του Ρήγα. Έτσι, ο Ι. αναδείχθηκε ως ο κυριότερος πολιτικός σύμβουλος των Παργινών και των Σουλιωτών στον κοινό τους αγώνα εναντίον του Αλή πασά. Όταν οι Γάλλοι κατέλαβαν την Κέρκυρα (1797), ο Ι. προσπάθησε με εκκλήσεις, υπομνήματα και ομηρικές ωδές να πείσει τον Ναπολέοντα να θέσει υπό την προστασία του και την Πάργα. Απογοητευμένος από την τροπή των γεγονότων (άλωση της Πρέβεζας από τον Αλή πασά το 1798 και υποταγή του Σουλίου το 1803), αποφάσισε το 1804 να εγκατασταθεί οριστικά στην Κέρκυρα ως διευθυντής του εκεί Ελληνικού Φροντιστηρίου. Έγινε μέλος της Ιονίου Ακαδημίας (1808) και της Βιβλικής Εταιρείας, ενώ το 1824 εξελέγη επίτιμος καθηγητής στην Ιόνιο Ακαδημία. Έγραψε διάφορα ηθικοδιδακτικά έργα για τους μαθητές του, καθώς επίσης και διάφορους λόγους, πολυάριθμες επιστολές, θρησκευτικές ακολουθίες και ωδές σε αρχαϊκά μέτρα.